ဒူးနှင့် အဆစ်ပြဿနာများကို နောက်ကျင့်ထား၍ မရပါ

ဒူးဆစ် ပျက်စီးမှု ပြင်းထန်ပြီး နာကျင်မှုကြာရှည်တစ်ရပ်ရပ်ကြောင့် လှုပ်ရှားမှု ခက်ခဲသွားပြီး နေ့စဉ်ဘဝသုံးစွဲမှုအပေါ် သက်ရောက်မှုရှိနေသော လူနာများအတွက် ဆရာဝန်များက အတုဒူးအဆစ်အပြည့်အဝလဲခြင်း ခွဲစိတ်ကုသနည်းကို စဉ်းစားနိုင်ပါသည်။ ၎င်းက လှုပ်ရှားမှု အဆင့်မြှင့်တင်နိုင်စေပြီး လည်ပတ်မှုကောင်းမွန်စေနိုင်ပါသည်။

တုနအဆစ်၏ တစ်ဖက်ပိုင်းတွင်သာ အဆစ်ကျိုးပျက်ပြီး နာကျင်မှု ရေရှည်ဖြစ်နေသူများတွင် တုနအဆစ်တုကို ထိခိုက်ပျက်စီးနေသော အစိတ်အပိုင်းသာ အစားထိုးခွဲစိတ်ခြင်းဖြင့် လှုပ်ရှားမှုစွမ်းအားနှင့် အသုံးချနိုင်စွမ်းကို ပြန်လည်ကောင်းမွန်စေရန် ဆရာဝန်က ဆုံးဖြတ်နိုင်သည်။

ခြေထောက်အမြီးဆွဲကြိုး ဒဏ်ရာရမှုများကို ကုသခြင်းမှာ လဲကျခြင်း၊ သို့မဟုတ် ခြေထောက်အမြီးဆွဲကြိုးကို တပြန်ပြန်အသုံးများခြင်းကြောင့် ပဲ့ထွက်ခြင်းများ ဖြစ်နိုင်သည်။ ပြန်လည်ပြင်ဆင်ခြင်းဖြင့် အမြီးဆွဲကြိုး၏ လုပ်ဆောင်နိုင်စွမ်းကို ပြန်လည်ကောင်းမွန်စေပြီး နာကျင်မှု လျော့ချနိုင်သလို အနာဂတ်တွင် ခြေထောက်အဆစ်ချောမောစွမ်းဆောင်ရည်ကျဆင်းမှုကို ကာကွယ်နိုင်သည်။

မီးခိုဆဲလ်အရည်အတက် (PRP) သွင်းကုသခြင်းမှာ အံကျပ်ပျက်စီးမှု အစအဆင့်တွင် သို့မဟုတ် အံကျပ်ဒဏ်ရာရရှိထားသူများအတွက် ကုသနည်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ လူနာ၏ ကိုယ်ပိုင်သွေးမှ ဆဲလ်များကို အရည်အတက်မြင့်အဖြစ် ချဉ်းကပ်ယူပြီး အံကျပ်အတွင်းသွင်းပေးကာ ဆဲလ်အသစ်ဖွဲ့စည်းမှုကို தூண்டும்၊ ပျက်စီးနေသည့်အပိုင်းများကို ပြန်လည်ပြုပြင်ကာ အားကောင်းစေရန် ကူညီပေးသည်။

ဒူးအဆစ်ချမ်းခြောက်စ တည်ငြိမ်စမနေရသေးသည့် အဆင့်တွင် များသောအားဖြင့် ဒူးအဆစ်တင်းကြပ်မှု၊ သုံးစွဲရခက်ခဲမှု သို့မဟုတ် နာကျင်၍ ဗူးပဲ့တတ်သည်။ နားပေးအိပ်စက်ခြင်း၊ အသုံးမပြုသည့်အခါတွင် နာကျင်မှုလျော့သော်လည်း အသုံးပြန်စသုံးသည့်အခါ နာကျင်မှု ပြန်လည်ဖြစ်ပေါ်လာနိုင်သည်။ ဒူးအဆစ်ရေနှစ်ဆိပ်ထိုးခြင်းသည် အစောပိုင်း ဒူးချမ်းခြောက်စ အဆင့်တွင် သင့်လျော်သောကုသနည်းဖြစ်ပြီး ဒူးအဆစ်အတွင်း စိမ့်ဝင်ခြင်းကိုတိုးမြှင့်ပေးကာ အရိုးများထိ擦မှုကို လျော့ချပေးသည်။

နှိပ်ဆွဲအဆစ်ချိုင့်စွမ်း အနည်းအကျွံ ဖြစ်ပွားခြင်းသည် အဆစ်အတွင်းရှိ အရိုးဖုံးအလွှာ ပျက်စီးခြင်းကြောင့် ဖြစ်သည်။ ၎င်းသည် အဆစ်ကို ရေရှည်အသုံးပြုခြင်း၊ ရောဂါကြာရှည်ဒဏ်ရာများ သို့မဟုတ် ရောဂါအချို့ (ဥပမာ- ရူမတိဆစ် အဆစ်ရောင်ရမ်း) ကြောင့် ဖြစ်နိုင်ပြီး အသက်အရွယ်ကဲ့သို့သော အကြောင်းရင်းများလည်း ပါဝင်သည်။ အဆစ်ချိုင့် ပျက်စီးသွားသောအခါ လူနာတွင် တင်ပါးအောက်ချိုင့် သို့မဟုတ် တင်ပါးဘက်ရှေ့ပိုင်းတွင် နာကျင်မှုများ ဖြစ်တတ်ပြီး၊ အဆစ်ကို အရွေ့အပြောင်းပြုလုပ်စဉ် နာကျင်မှုများပိုမို ထင်ရှားလာကာ နေ့စဉ်ဘဝအပေါ် သက်ရောက်မှုရှိစေနိုင်သည်။

တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း အဆစ်တင်ကို အသုံးပြုသည့် အပြုအမူများ — မကြာခဏ လှေကားတက်ချိန်ချင်း၊ အလေးအလွန်များသော အရာများကို အမြဲမကြာခဏ ထမ်းသယ်ခြင်း သို့မဟုတ် အမြဲတမ်း ထပ်ခါထပ်ခါ ထိုင်ယိုခြင်း — သည် အဆစ်တင်ချို့တဲ့မှုကို အရှိန်မြှင့်စေသည်။ အရိုးပျော့ရောဂါ (Osteoporosis) သို့မဟုတ် မတော်တဆမှုများနှင့် တွဲလျက် ဖြစ်ပေါ်နိုင်သည်။ အဆစ်တင်၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းသာ ဖျက်စီးမှုရှိသောအခါ — ဥပမာ အရိုးတံ (Femur) ၏ အပေါ်ပိုင်း အဆစ်နီးနီးတွင် ကွဲခြင်း သို့မဟုတ် အဆစ်တင်၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းသာ ခြောက်သွားခြင်း — အဆစ်တင် တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း အစားထိုးခွဲစိတ်ခြင်းသည် နာကျင်မှုကို လျော့ချပြီး လူနာသည် လှုပ်ရှားမှုကို ကောင်းမွန်စွာ ပြန်လည်ရနိုင်စေသည်။

လက်တိုင်ချိုးကျဲခြင်း၊ လက်မလုံလောက်စွာမလှမ်းနိုင်ခြင်း သို့မဟုတ် လည်ပင်းခေါင်းရိုးအတွင်းအနက်တွင် နာကျင်မှုရှိခြင်းများ၊ အထူးသဖြင့် လက်ဆွဲ၊ ဆံပင်ချဉ်းခြင်း သို့မဟုတ် အင်္ကျီဝတ်ချိန်တွင် ဖြစ်ပေါ်နိုင်သည်။ အချို့ကိစ္စများတွင် လက်မလှမ်းနိုင်သလိုလည်း လက်သားကြွားများပုံမှန်ထင်ပေမဲ့ ဖြစ်နိုင်သည်။ ၎င်းသည် လက်တိုင်ချိုးအနီးရှိကြောချွန်များပြတ်ခြင်းနှင့် ခေါင်းရိုးချိုးပေါင်းစပ်သော ဆီးရည်ယိုခြင်းတို့ကြောင့် ဖြစ်သည်။ အသက်ကြီးလာခြင်း၊ ထပ်တလဲလဲအသုံးပြုခြင်း သို့မဟုတ် အမှုဆောင်မတော်မတရားများကြောင့် ဖြစ်နိုင်သည်။ အီလက်ထရစ်ခေါင်းရိုးအပြန်အဆန်အစားထိုးခွဲစိတ်ခြင်းသည် ကုသမှုနှင့် လှုပ်ရှားမှုကောင်းစွာပြန်ရအောင် အခြားရွေးချယ်စရာတစ်ခုဖြစ်လာသည်။