ကျွန်တော်မှာ အက်ဥ္းေက်ာဆိုင်ရာ ပြဿနာကို နှစ် ၁၀ ကျော်ကြာ ခံစားနေရပြီး လမ်းလျှောက်ရခက်ခဲပါတယ်။ ကုသနည်း အမျိုးမျိုး စမ်းသပ်ခဲ့ပေမယ့် မပြေသေးပါ။

အနှစ်များစွာနာကျင်ခံခဲ့ရမှုကနေ တနေ့တည်းအတွင်း ပြန်လည်သက်သာမှုဆီသို့

Mr. Steven Sai Pin Loy က S ဆေးရုံကိုလာကုသမည့်အကြာတွင် မိမိအတွေ့အကြုံကို ပြောပြခဲ့ပါတယ်။ သူက နောက်ကျောနာကျင်မှုနဲ့ ၁၀ နှစ်ကျော် ကြာကြာကြုံတွေ့နေရပြီး ခြေထောက်နာခြင်းနဲ့သွားသွားခြင်းကြောင့် နည်းနည်းပဲမောင်းလို့မရတာကြောင့် လမ်းလျှောက်ဖို့တောင် မကြိုက်တော့ပါဘူး။ သူ့နောက်ကျောနာခြင်းနဲ့ ခြေထောက်ထိသွားတဲ့နာကျင်မှုကို ကုသဖို့ လူတွေပြောသမျှနည်းလမ်းတွေ၊ ပင်လယ်အလယ်ကနည်းကောင်းများနဲ့ ပုံမှန်ဆေးပညာနည်းလမ်းတွေအကုန်လုံးကို အသုံးပြုကြည့်ပြီးပါပြီ။ ဒါပေမယ့် နောက်ကျောနာခြင်းက တိုးတက်မှုမရှိသလို ခြေထောက်ထိသွားတာကပိုဆိုးလာခဲ့ပါတယ်။

သူက နောက်ကျောအထူးပြုရုပ်ပိုင်းကုထုံးအထူးကျွမ်းကျင်သူကို ပြည်ပမှာ တွေ့ရှိပြီးနောက် တစ်ကြိမ်ထပ်စိတ်ကူးပြန်ခဲ့ပါတယ်။ “အကြိမ်นี้တော့ သေချာပြေလိမ့်မယ်” ဆိုတဲ့ယုံကြည်မှုနဲ့ စတင်ကုသရာမှာ နောက်ကျောနာကျင်မှုက တဖြည်းဖြည်း သက်သာလာခဲ့ပြီး ချက်ချင်းမောင်းနိုင်လာပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကုသမှုကြာလာတာနဲ့အမျှ နောက်ကျောနာခြင်းက ပြန်ဖြစ်လာပြီး လမ်းလျှောက်ဖို့တောင် မဖြစ်နိုင်လောက်အောင် များပြားလာခဲ့ပါတယ်။ ခြေထောက်နှစ်ဖက်လုံး ထိသွားတဲ့နာကျင်မှုကြောင့် နာကျင်မှုလျော့ချဆေး၊ ကြွက်သားလျော့ပေးဆေးတိုင်းသုံးသော်လည်း မသက်သာခဲ့ပါ။ မိမိအမြဲသွားတဲ့ဆရာဝန်ကိုလည်း ပြန်သွားခဲ့ပေမယ့် ပြဿနာက မတိုးတက်သေးပါဘူး။

မိတ်ဆွေတစ်ဦးလည်း အတူတူရောဂါလက္ခဏာရှိပြီး S ဆေးရုံတွင် ကုသပြီး ကျန်းမာသွားခဲ့သည်ဆိုတာ သတင်းသိသွားချိန်မှာသာ ဒီနေရာမှာ အက်ဥ္းေက်ာ အထူးကုဆေးရုံရှိနေသည်ကို သတိထားမိခဲ့သည်။ ပုံမှန် နေ့တိုင်းကားမောင်းကျော်သော်လည်း မမြင်မိပါ။ သိသွားချိန်မှာပဲ လိုင်းချိုးပြီး ဆေးရုံသို့ဝင်ကာ ဆရာဝန်ကို တိုက်ရိုက် တိုင်ပင်ခဲ့သည်။

သူသည် မိမိ ခါးနာကျင်မှုကို နှစ်ပေါင်းများစွာ ခံစားနေရခြင်းအကြောင်း ဆရာဝန်ထံ ဖော်ပြခဲ့ပြီး ဆရာဝန်က ၎င်းသည် အရိုးကြား ဒီစ့် ဖိဆိပ်၍ အာရုံကြောကို ဖိစီးနေသည့်အခြေအနေ ဖြစ်နိုင်ကြောင်း ခန့်မှန်းခဲ့သည်။ သို့သော် အတိအကျ သိရှိရန် MRI စမ်းသပ်ရမည်ဟု အကြံပြုခဲ့သည်။ MRI ရလဒ် ထွက်ပြီးနောက် ဆရာဝန်က သူ့၏ ခါးနာကျင်ပြီး ခြေထိဆင်းသည့် နာကျင်မှုသည် အရိုးကြား ဒီစ့် ဖိစီးမှုကြောင့် အကျဉ်းချန်တိမ်းပေါက် တိုငြောထားခြင်းမှ ဖြစ်ကြောင်း ရှင်းပြခဲ့သည်။ ၎င်းအတွက် သင့်တော်သည့် ကုသနည်းမှာ “လေဆာ ကုသမှု” ဖြစ်သည်။ ပထမတင် သူက “လေဆာနဲ့ ကုသလို့ရမလား” ဟု အံ့သြခဲ့သော်လည်း ဆရာဝန်က လေဆာကုသမှု အဆင့်တိုင်းကို ဗီဒီယိုဖြင့် ဖော်ပြရှင်းပြပေးပြီးနောက် သူ့ရဲ့ သံသယများ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။ ထိုနည်းစနစ်သည် အဆင်ပြေပြီး နာကျင်မှု နည်းသည့်အပြင် ရိုးရာ ခွဲစိတ်နည်းထက် ကုသချိန် ပိုမိုတိုကြောင်း အတွေ့အကြုံခံစားခဲ့သည်။ ယခင်က သူမ曾အကြံမကြားဖူးသည့် “တနေ့တည်းနဲ့ ပြန်လည် လမ်းလျှောက်နိုင်သော ခွဲစိတ်နည်း” ဖြစ်သဖြင့် မိတ်ဆွေများက ရိုးရာ ခွဲစိတ်နည်းနဲ့ ခံစားရတဲ့ နာကျင်မှုကြီးမားမှုကို တွေ့ခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့်ပင် သူသည် S ဆေးရုံတွင် ကုသမှုခံယူရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။

ကုသပြီးနောက် အိပ်ရာထပြီးနိုးလာချိန် Mr. Steven က မိမိကိုယ်တိုင် လေအားကြိုးစား၍ တရံထွက်ကြည့်ခဲ့သည်။ ထိုအခါမှာ သူက ယခင်ကဲ့သို့ နာကျင်မှု ပြန်ပေါ်မလားဆိုတာ ကြောက်နေဆဲ ဖြစ်သည်။ သို့သော် အကြိမ် nàyတွင် ခါးနာကျင်မှု မရှိတော့ပဲ ခြေထောက်အနည်းငယ် မောလျော့မှု ရှိသေးသည်။ ဆရာဝန်က “အာရုံကြောကို သယ်ဆောင်ခံရချိန်ကြာလို့ မောလျော့မှုက တဖြည်းဖြည်း ပျောက်သွားမယ်” ဟု ပြောပေးခဲ့သည်။ ထို့အပြင် ဆရာဝန်က ကုသပြီးနောက် မိမိကိုယ်ကိုယ် အပြန်အလှန် ထိန်းသိမ်းနည်းများကို အကြံပေးခဲ့သည်။ သူက အံ့ဩသြစရာ ကောင်းလောက်အောင် ဝမ်းသာစွာ ခံစားခဲ့ပြီး မိမိ အရင်ကဲ့သို့ နောက်တဖန် လမ်းလျှောက်နိုင်ခဲ့သည်။